کلاود گیمینگ حوزه جدیدی است که افرادی را هدف گرفته که از بازی کردن لذت می‌برند اما خرید تجهیزات لازم چندان برایشان راحت نیست. آنها می‌توانند از طریق سیستم کامپیوتری قدیمی خود یا با تلفن همراهشان بازی‌هایی را انجام دهند که در حالت عادی نیازمند سیستم‌های حرفه‌ای است. اما با وجود تمام مزیت‌های این روش به نظر می‌رسد که این تکنولوژی هنوز نتوانسته حداقل در بازار ایران مخاطب زیادی پیدا کند. برای تحلیل چرایی این ماجرا گفت‌وگویی با پویا ایماندار، هم‌بنیان‌گذار و راهبر پروژه «پلی‌پاد»، ترتیب دادیم که به عنوان اولین کنسول بازی ابری از سال ۱۳۹۷ فعالیت می‌کند.
با وجود اینکه استریمینگ، فضای گیم و پلتفرم‌هایی مانند توییچ در بین نوجوانان جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده اما به نظر می‌رسد کلاود گیمینگ همچنان در بین این گروه ناشناس است و جای خود را باز نکرده.
من مخالف حرف شما هستم. معتقدم کلاود گیمینگ زیرساختی ایجاد می‌کند که شاید به زودی شاهد انقلابی بزرگ در آن باشیم و این زیرساخت خودش را نشان خواهد داد.
من اعتقاد دارم در مقطعی کلاود گیمینگ و سیستم‌های پخش آنلاین (استریمینگ) متصل خواهند شد و فکر می‌کنم که این اتفاق به زودی در متاورس خواهد افتاد. فورت نایت ۳۰۰ میلیون کاربر ثبتی دارد که از این تعداد ۱۰۰ میلیون کاربر فعال هستند. توییچ تقریباً هشت میلیون کاربر فعال دارد و نتفلیکس ۲۲۲ میلیون کاربر فعال. طی چند سال گذشته چه اتفاقاتی افتاده؟ چرا نتفلیکس، فعال حوزه فیلم، سریال و سرگرمی، نگران این حوزه است و فکر می‌کند در حال عقب افتادن از صنعت بازی است؟
به نظر من ورود متاورس باعث می‌شود مفهوم دانلود کنار رود و همه چیز بر پایه پخش زنده باشد؛ چراکه بازی‌ها در حال حجیم شدن هستند و دانلودهای زیادی دارند. به عنوان مثال آپدیت بازی کال آو دیوتی حدود ۵۰ گیگ است و این در حالی است که روی پلتفرم‌های کلاود گیمینگ مفهوم دانلود به طور کلی حذف شده. اگر بخواهید از متاورس هم وارد شوید و با عینک هوشمند فضای بازی را ببینید، دیگر باید روی هر دستگاه هوشمندی امکان اجرای بازیهای قدرتمند را داشته باشید، اینجاست که کلاود گیمینگ وارد می‌شود.
اما در حال حاضر کلاود گیمینگ با همه وعده‌های خوب خودش نتوانسته آن‌طور که باید بین نوجوانان جایگاهی پیدا کند. دلیل این موضوع را چطور ارزیابی می‌کنید؟
من پلی پاد را به دو قسمت تقسیم می‌کنم. یک نسخه خارجی و یک نسخه داخلی. واقعیت این است که برخی از زیرساخت‌ها در ایران هنوز به آن بلوغی که باید نرسیده‌اند؛ ما در تست 5G با ایرانسل شرایط خوبی نداشتیم. مهم‌ترین هدفی که 5G باید دنبال کند، پینگ خوب است نه دانلود. اما روی نسخه خارجی این مشکلات را نداشتیم و شرایط پایدار بود و به راحتی می‌شد بازی کرد. حتی در نسخه خارج از ایران، کاربران به راحتی می‌توانند دو، سه یا چهارنفره بازی کنند و من فکر می‌کنم یکی از دلایل اینکه پلی پاد در چند سال گذشته هنوز به آن نقطه‌ای که باید و شاید نرسیده، همین نبود زیرساخت است؛ با این حال ما نمی‌توانیم دست روی دست بگذاریم و ساخت محصول خودمان را وابسته به زیرساخت بدانیم.
در این سه سالی که ما فعالیت داریم، حدود ۵۰۰ هزار کاربر جذب کرده‌ایم که از این تعداد ۴۰ هزار کاربر فعال هستند.
شما به نبود زیرساخت اشاره‌ای دقیق کردید. تجربه ما هم از پلی پاد همین مشکلات را نشان می‌دهد. با این توضیحات در حال حاضر کلاود گیمینگ چرا باید انتخاب افراد باشد و هدف این پلتفرم چه گروهی از گیمرهاست؟
هدف این پلتفرم، گیمری است که نمی‌تواند کنسول بازی را ارتقا بدهد که تعدادشان هم زیاد است. ما با بررسی و پایش کاربران متوجه شدیم خیلی از این کاربران روی ویندوز ۳۲ بیتی هفت بازی می‌کنند و هنوز روی سیستم‌هایشان کارت گرافیکی ندارند.
تعداد این کاربران زیاد است و خرید یک کنسول بازی یا یک سیستم با کارت گرافیکی بالا ۱۰ تا ۶۰ میلیون هزینه دارد. دلیل استقبال از پلی پاد هم همین بود، چون کاربران ما می‌توانستند بازیهای مطرح روز را با یک سیستم خیلی قدیمی روی حتی مرورگر یا گوشی موبایل بازی کنند. هدف ما در گام اول گیمرهای حرفه‌ای (هاردکور گیمرها) نیستند، چون آنها توانایی ارتقای سیستم سخت‌افزاری خود را دارند.
با توجه به وضعیت فعلی اینترنت در ایران فکر می‌کنید کلاود گیمینگ چه تجربه‌ای می‌تواند به کاربر منتقل کند؟
ما در حال حاضر همکاری مشترکی با یکی از اپراتورها داریم که بتوانیم روی 4.5G روشی پیدا کنیم که پینگ پایینی داشته باشد. در حال حاضر پلی پاد روی نسخه PC و اندروید قابلیت اجرای UDP را دارد؛ یعنی اگر کاربر با اینترنت ضعیف بازی می‌کند روی نسخه PC و اندروید می‌تواند تجربه بهتری نسبت به مرورگر کسب کند.
به نظر می‌رسد در صحبت‌های شما کفه ترازو به سمت گلایه‌ها از نبود زیرساخت سنگین‌تر است. آیا به بهبود اوضاع امیدواری جدی دارید؟
نمی‌توان گفت ناامیدم اما واقعاً شرایطی سختی بر ما گذشت. از لحاظ فنی، از لحاظ رگولاتوری و تصمیم‌گیری در نسخه داخلی چالش‌های زیادی داشتیم. بخشی از این چالش‌ها برای ما فنی بود که قابل رفع‌اند اما بخشی از نوع تطبیق‌پذیری با شرایط هستند و می‌توان به جرات گفت که یک بخش از توسعه‌مان برای خارج از ایران به ابهامی برمی‌گردد که این چالش‌ها برای ما ایجاد کرده و حل کردن آن در حیطه قدرت ما نیست و نمی‌دانیم چه زمانی حل خواهند شد.
منبع: پیوست
