کنار رودخانه‌ای بیدار می‌شوید، دختری بالای سر شما ایستاده و ازتان می‌خواهد به یک شهر مخروبه بروید و کسی را برایش پیدا کنید. چند دقیقه بعد گرفتار در یک لوپ زمانی خودتان را در روم باستان می‌یابید. در شهری نفرین شده و این تازه شروع ماجراجویی شما است. Galorious به استقبال شما می‌آید و می‌فهمید که 2000 سال به عقب برگشته‌اید. وظیفه شما نجات مردم شهر از نفرین خدایان است. آماده حل معماهای پیچیده و شنیدن داستان مردم شهر هستید؟ بازی The Forgotten City را تیمی کوچک طراحی کرده‌اند.
شاید تعداد اعضا کم باشد، اما با توجه به زمان زیادی که صرف ساخت بازی کرده‌اند (حدود 4 سال!) و خلاقیت بسیار در ایده‌پردازی‌شان، نشان داده‌اند که آثار بزرگ حتما از دل غول‌های بازی‌سازی بیرون نمی‌آیند. The Forgotten City که ماد بازی The Elder Scrolls: Skyrim بود، بخاطر استقبال کاربران، توجه منتقدان و کسب جایزه از جشنواره‌های مختلف، به یک بازی مستقل تبدیل شد و البته خوش درخشید. با نقد و بررسی این بازی ماجراجویی اول شخص در پلی پاد همراه باشید.
داستان بازی The Forgotten City
بد نیست بدانید که ایده اولیه زمانی به ذهن نویسنده آن رسید که مشتی به صورتش خورد و تصمیم گرفت ماجرای کتکی که خورده را تبدیل به یک داستان کند. ایده‌ای که خود به خلق یک بازی ارزشمند تبدیل شد. تا به حال به مجسمه‌های شهر دقت کرده‌اید؟ فکر می‌کنید داستان هر مجسمه چیست؟ شهری را تصور کنید که اگر خطایی از هرکسی در آن سر بزند، موجب مرگ کل اهالی شهر می‌شود این قانون طلایی شهر است. حالا به شما این فرصت داده شده تا به زمان گذشته برگردید تا خطاکار را پیدا کرده و مانع از نابودی شهر شوید. برای این کار به زمان سفر خواهید کرد و باید با 23 شهروند شهر با تمام اخلاقیات و ویژگی‌های متفاوتشان آشنا شوید.
شخصیت‌پردازی‌های بازی بسیار قوی انجام شده، هرکسی در این شهر داستانی دارد و شما کنجکاوید که درباره هرکدام از شهروندان بیشتر بدانید. شما در بازی The Forgotten City مدام در حال تصمیم‌گیری بین خیر و شر هستید. تصمیماتی که البته نقش حیاتی در سرنوشت شما و مردم شهر دارند.
صداگذاری و گرافیک بازی
محیط شهر بسیار زیبا است و هرگز از گشت و گذار در فضاهای مختلف خسته نخواهید شد. معماری بناها به سبک رومی جذاب است و نورپردازی‌ها هم چشمگیر هستند. شما می‌توانید با دنبال کردن NPCها مسیرهای جدیدی را پیدا کنید و همچنین نقشه محیط بازی هم تصویری کلی از فضا به شما می‌دهد.
یکی از بزرگترین نقطه‌ضعف‌های بازی طراحی چهره شخصیت‌ها است. با توجه به دیالوگ‌محور بودن بازی، متاسفانه صورت کاراکترها در مقایسه با بازیهای مشابه قوت چندانی ندارد و حرکت لب‌ها رئال درنیامده است. به نظر می‌رسد طراحان سعی کرده‌اند این ضعف را با صداگذاری قوی پوشش دهند. لهجه‌ها و گویش‌های شهروندان مختلف عالی و موسیقی متن نیز پرکشش است.
گیم پلی بازی The Forgotten City
شما باید در ارتباط‌گیری با شخصیت‌های بازی دقت زیادی به خرج دهید. چراکه تصمیم اشتباه شما به شکستن قانون طلایی منجر می‌شود و باید از نو بازی را شروع کنید که البته شروع مجدد چندان هم آزاردهند نخواهد بود، چون با دیدگاهی که تا اکنون از شخصیت‌های پیدا کرده‌اید می‌توانید بازی را پیش ببرید. بامزه است که وقتی دوباره اعضای شهر را می‌بینید شما را نمی‌شناسند و می‌پرسند:«تو که هستی غریبه؟» اما شما تمام اسرار آنها را می‌دانید.
دیالوگ‌محور بودن بازی به این معنا نیست که ماجراجویی هم در کار نخواهد بود. شما با تیروکمان خود، باید با اسکلت‌ها و دشمنان مختلفی هم دست به نبرد بزنید، البته به شرطی که قانون طلایی را زیرپا نگذارید. ماموریت‌های فرعی پرکشش هستند و حل پازل‌ها چندان هم ساده نیست. شما اشیاء مختلفی پیدا خواهید کرد، از مجسمه‌های رومی تا نوشت‌افزارهای باستانی که با برداشتن و بررسی هرکدام، اطلاعات زیادی بدست می‌آورید. البته این اشیا گاهی در بازی جان پیدا می‌کنند و در صورتی که آنها را بی‌اجازه بردارید می‌توانند شما را به شکستن قانون متهم کنند.
The Forgotten City را بازی کنیم یا نکنیم؟
چالش‌های بازی بامزه‌اند. شما با شخصیت‌ها دوست می‌شوید و با نزدیک شدن به آنها گره از کارشان باز می‌کنید. مثلا باید برای فهم علت ترس یکی از شهروندان از چند نفر که شاهد یک رویداد بودند غیرمستقیم سوال کنید تا بفهمید عامل ترس این مرد چه بوده. بعد که عامل را فهمیدید، باید به دنبال برطرف کردن آن باشید. یا مثلا یکی از شهروندان در ویلای خودش گیر کرده و از شما کمک می‌خواهد. حالا شما چطور می‌توانید از سدّ گلادیاتوری که جلوی در او نگهبانی می‌دهد رد شوید؟ هر انتخابی که بکنید، تاثیر متفاوتی در روند بازی هم خواهد داشت.
اگر علاقمند به حل پازل، داستان‌های کارآگاهی و بازیهای ماجراجویی و مرموز هستید، حتما The Forgotten City به شما پیشنهاد می‌شود. بازی که با وجود شیرینی و جذابیتش، واقعیتی هولناک در دل خود دارد و گاهی می‌تواند شما را هم حسابی بترساند. وقتی در پایان بازی قطعات پازل را در کنار هم چیدید و حاصل تصمیماتتان را نگاه می‌کنید، از انتخاب این بازی، خرسند خواهید شد.
