نگاهی به The Last of Us: Part 1

بازی «آخرین ما» یا همان The Last of Us وقتی منتشر شد، صنعت بازی‌سازی را تحت تاثیر قرار داد. سال ۲۰۱۳ به خاطر این عنوان، به یکی از مهم‌ترین سال‌های تاریخ بازی‌سازی تبدیل شد. The Last of Us از هر نظر اثری قابل احترام و استاندارد بود که ساختارهای جدیدی را وارد دنیای بازی‌های ویدئویی کرد.

هفت سال بعد وقتی قسمت دوم این بازی منتشر شد، باز همان اتفاقات رقم خورد. ناتی داگ به استودیویی تبدیل شد که گویا فقط توانایی خلق شاهکار و آثار ساختارشکن را داشت. اما پایان قسمت دوم The Last of Us، پایان قصه جوئل و الی نبود. ناتی داگ در خبری اعلام کرد که می‌خواهد قسمت اول را تحت عنوان Part I مجدد عرضه کند. این عرضه مجدد در راه بازار دقیقاً چیست؟

زیبایی محض: تغییرات گرافیکی The Last of Us

دو نسخه‌ای که از The Last of Us منتشر شد، زیبایی محض را به تصویر کشید. جزئیاتی که در این دو اثر به نمایش درآمد، رسماً چشم‌نواز بودند. حالا فکرش را کنید Part I تا جایی که موتورهای گرافیکی توان داشته‌اند، گرافیک و جلوه‌های بصری را بهبود بخشیده. اما این پیشرفت صرفاً به این قضیه محدود نمی‌شود. بازی از نظر فیزیک هم به شکل ترسناکی پیشرفت کرده است. از حرکت و تا شدن فرش بگیرید تا حرکت کره جغرافیایی!

راستش را بخواهید استفاده از واژه «ترسناک» بهترین توصیف برای فیزیک بازی است. دنیای آخرالزمانی The Last of Us این‌بار واقعی‌تر از همیشه است. به‌قدری واقعی که گاهی بی‌خیال پیشبرد داستان می‌شوید و فیزیک بازی را امتحان می‌کنید.

بحث دیگر در بخش گرافیک، طراحی مجدد کاراکترها و حتی دشمنان بازی است. در این راستا تصاویر زیادی هم منتشر شدند که نسخه ۲۰۱۳ و ۲۰۲۲ را با هم مقایسه کرده‌اند. کاراکترها از نظر ظاهری بسیار واقع‌پذیرتر و البته زیباتر شده‌اند. از طرفی جزئیات زیادی هم در طراحی چهره‌ها به کار رفته و به طراحی صورت‌ها در قسمت دوم بازی یا همان The Last of Us Part II‌ نزدیک شده است.

این قضیه در خصوص طراحی‌های محیط هم انجام شده و به مراتب محیط‌های بسیار پویا و جذابی را در این بازی شاهد هستیم. راستش بازی به قدری زیبا و چشم‌نواز شده که بارها می‌خواهید کنترلر را رها کنید و فقط بازی را تماشا کنید.

تغییرات گیم پلی این بازی

از حیث داستان و گیم‌پلی تفاوت زیادی حاصل نشده که خب طبیعی هم است. داستان دقیقاً همان چیزی است که در نسخه اصلی هم دیده‌ایم. اما گیم‌پلی تا حدودی دست‌خوش تغییر شده و ایرادات جزئی که در نسخه ۲۰۱۳ بازی The Last of Us دیدیم این دفعه دیگر دیده نمی‌شوند.

سیستم گان پلی یا همان سیستم تیراندازی بازی و همین‌طور سیستم کرفتینگ یا ارتقای تجهیزات در The Last of Us Part I عملاً با نسخه ۲۰۱۳ تفاوت‌های بسیاری دارند. تفاوت‌هایی که سبب شده ایراد خاصی در طول بازی چشم نیاید.

با همه‌ی این‌ ویژگی‌های مثبت و جذاب، همچنان بسیاری از گیمرها عقیده دارند که این بازی ۷۰ دلار ارزش ندارد! راستش را بخواهید انتخاب سختی است. اگر نسخه ابتدایی یا ریمستر را تجربه نکرده باشید، ۷۰ دلار قطعاً ارزش دارد. اما اگر نسخه اولیه بازی را همان سال ۲۰۱۳ تجربه کرده‌اید، شاید خرج کردن ۷۰ دلار برای یک بازی تکراری تصمیم سختی باشد.

روایتی متفاوت: سریال آخرین ما

مدل مواجه شدن ما با این داستان جذاب قرار نیست صرفاً در بستر بازی‌های ویدئویی رقم بخورد. چند وقتی است که خبر داریم سریال The Last of Us توسط شبکه HBO در حال ساخت است. سریالی که حرف و حدیث‌های بسیاری در مورد آن وجود داشت و دارد. اولین نگرانی اکثر گیمرها، تیم تولید سریال بود. زمانی که مشخص شد پای HBO در میان است و تیم تولید بازی نیز در کنار آن‌ها حضور دارند، تمامی نگرانی‌ها از بین رفت. اما همچنان یک موضوع برای دلواپسی وجود داشت. بازیگران!

انتخاب بازیگران پراسترس‌ترین خبر پیرامون ساخت این سریال بود. کار به جایی رسید که مردم در شبکه‌های اجتماعی متفاوت، بازیگران مختلفی را پیشنهاد می‌دادند. ولی در نهایت هیچ‌ یک از پیشنهادهای مردم در این سریال حضور ندارند و HBO بازیگران دیگری را انتخاب کرد.

بیشترین نگرانی در خصوص بازیگران جوئل و الی عدم شباهت آن‌ها به بازی است! راستش را بخواهید همگی حق داریم. چون شباهت خاصی از نظر صورت و چهره بین بازیگران منتخب و کاراکترهای بازی وجود ندارد. اما خب نیمه پر لیوان جایی است که این دو بازیگر و همین‌طور مابقی بازیگران انتخاب شده، از بهترین بازیگران سینمای آمریکا هستند. تصاویری که تا به حال از سریال منتشر شده نیز مهر تأییدی بر شباهت سریال به بازی است. تا اینجای کار به غیر از چهره بازیگران، وفاداری به بازی در جای جای سریال حس می‎‌شود. امیدواریم زمانی که این سریال در دسترس قرار گرفت، از اثر HBO و ناتی داگ پشیمان نشویم.